امير ساعدي داريان عضو هيات علمي‌دانشگاه شهيد بهشتي در گفتگويي با "روزان" به ارزيابي عملکرد و کارنامه دولت دوازدهم پرداخته و در روزهاي بررسي لايحه بودجه 97 بر اين اصل تاکيد مي‌کند که مهمترين اولويت روحاني در چهار سال پيش روي مسائل اقتصادي و معيشتي است. او همچنين در مقايسه بين دولت‌هاي يازدهم و دوازدهم به ما مي‌گويد که « اگر دولت‌هاي تاريخ جمهوري اسلامي ‌را بررسي کنيم، متوجه خواهيم شد که دولت‌هاي دو دوره‌اي خيلي تفاوتي نداشته اند. يعني نمي‌توان دولت‌هاي‌هاي پنجم و ششم يا هفتم و هشتم و همين طور نهم و دهم را از هم جدا ديد. چون به هر حال يک ديدگاه و طرز تفکر در هشت سال از سوي رئيس جمهوري در دولت استمرار پيدا کرده است. بر همين اساس طرح اين مسئله که بگوييم دولت يازدهم چقدر از دولت دوازدهم متفاوت خواهد بود شايد خيلي معنا دار نباشد.»
??هفته جاري رئيس جمهوري با حضور در صحن علني مجلس لايحه بودجه 97 را تقديم نمايندگان کرد. در اين جلسه رئيس جمهوري اشاره به آن داشتند که اين لايحه تمامي ‌مطالبات مردم را در نظر گرفته است. تحليل و ارزيابي شما از اين تعبير رئيس جمهوري چيست؟
طبعا بحث بودجه يک موضوع اقتصادي است. بنابراين زماني که رئيس جمهوري به مجلس مي‌رود تا لايحه بودجه 97 را به مجلس بدهد و در اين ميان موضوعاتي را مطرح مي‌کند، اين موضوعات و مسائل غالبا شکل و ماهيت اقتصادي دارند و کمتر مي‌توان اين مسائل را صرفا سياسي ديد. اينکه رئيس جمهوري گفته‌اند که مطالبات مردم در بودجه 97 لحاظ شده است، طبعا اين مطالبات ، همان انتظارات اقتصادي و معيشتي است که اميدواريم در نهايت نيز اين اتفاق رخ بدهد. چون همان طوري که قريب به اتفاق کارشناسان و تحليلگران در ايام انتخابات اذعان داشتند، عمده انتظارات مردم در انتخابات 96 حول محور موضوعات اقتصادي بوده است.
??آيا مي‌توان اين فرضيه را درباره دولت دوازدهم در نظر گرفت که روحاني و کابينه اش در چهار سال پيش رو موضوعات اقتصادي و معيشتي را هدف اصلي خود قرار خواهند داد و موضوعات سياسي در اولويت بعدي جاي مي‌گيرند؟
قطعا زماني که مهمترين و عمده ترين مطالبه مردم از رئيس جمهوري چه در انتخابات 92 و چه در انتخابات 96 حول محور اقتصاد است، دولت نيز بايد بر اين محور تمرکز بيشتري داشته باشد ولي اين بدان معنا نيست که دولت از ديگر حوزه ها غافل شود. چون کشور همواره در عرصه‌هاي مختلف بايد خود را به روز رساني کرده و مطالبات مردم را پاسخ دهد. زماني ممکن است اين مطالبات سياسي باشد يا در مقطعي لازم است که دولت برنامه ها و اهداف ويژه‌اي را در حوزه‌هاي فرهنگي و اجتماعي دنبال کند.

شما دولت‌هاي يازدهم و دوازدهم را چگونه مقايسه مي‌کنيد و فکر مي‌کنيد چه تفاوت‌هايي بين اين دو دولت مي‌توان تصور کرد؟
اگر دولت‌هاي تاريخ جمهوري اسلامي‌ را بررسي کنيم، متوجه خواهيم شد که دولت‌هاي دو دوره‌اي خيلي تفاوتي نداشته اند. يعني نمي‌توان دولت‌هاي‌هاي پنجم و ششم يا هفتم و هشتم و همين طور نهم و دهم را از هم جدا ديد. چون به هر حال يک ديدگاه و طرز تفکر در هشت سال از سوي رئيس جمهوري در دولت استمرار پيدا کرده است. بر همين اساس طرح اين مسئله که بگوييم دولت يازدهم چقدر از دولت دوازدهم متفاوت خواهد بود شايد خيلي معنا دار نباشد. اعتقاد من بر اين است که راه و روش دولت دوازدهم خيلي متفاوت از دولت يازدهم نخواهد بود. مگر آنکه دولت يازدهم بيشتر تمرکز خود را بر سياست خارجه معطوف کرد ولي در دولت دوازدهم به نظر مي‌رسد اين موضوع حول محور اقتصاد خواهد بود.
از نظر شما دولت دوازدهم با روشي که تا کنون پشت سر گذاشته است ، چقدر احتمال موفقيت دارد؟
اين بستگي به آن دارد که دولت چقدر در تحقق وعده‌هاي انتخاباتي خود موفق عمل کند. روحاني بايد از همين حالا شرايط را به گونه‌اي رقم بزند که در پايان چهار سال وضعيت معيشتي مردم نسبت به گذشته رشد کرده باشد همچنين او نبايد خود را از ديگر مطالبات اجتماعي دور نگاه دارد. پيشنهاد من بر اين است که دولت روابط خود را با احزاب و رسانه ها تقويت کند. افزون بر اين دولت بايد بتواند ارتباط خوب و تنگاتنگي با نخبگان و فرهيختگان و قشر دانشگاهي کشور ايجاد کند. تا زماني که اين ارتباطات تقويت نشود و دولت نتواند گام موثري در تحقق مطالبات جامعه به ويژه اقتصادي بردارد من فکر مي‌کنم که دولت به موفقيت نرسد.

لينک اين خبر در:
روزنامه روزان