چندي است که آمريکا در کنار متحدينش در منطقه خاورميانه دست به نوشتن نمايشنامه اي عليه ايران زده است که بن سلمان وليعهد کودتا گر عربستان و نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي از بازيگران اصلي آن هستند.

آنچه که نيکي هيلي در سازمان ملل نيز اجرا کرد بخشي از همين نمايش خطرناک است که به سادگي نمي توان از کنار آن گذشت.

نشان دادن قطعات موشکي که ادعا شده بود از سوي ايران به حوثي ها داده شده و نيکي هيلي همچون يک بازيگر خوب آنچنان سخناني گفت که اگر اين موشک به سمت اروپا شليک شده بود چه مي شد!؟تا شايد اندکي بر آنها نيز تاثير گذاشته و خطر را نزديک تر از آنچه هست نشان دهد.نمايشنامه اي که ناخودآگاه همه را به ياد بازي کالين پاول وزير دفاع آمريکا قبل از حمله آمريکا به عراق مي انداخت.آنجا که وزير دفاع براي خواسته هاي جرج بوش در سازمان ملل با در دست داشتن لوله اي کوچک سعي داشت به اعضا بفهماند که عراق مسلح به تسليحات شيميايي از نوع سياه زخم است.و چنان اين نمايش نامه را حرفه اي بازي کرد که کمتر کسي در ذهنش اين سئوال ايجاد شد که اگر به راستي آن لوله حاوي سياه زخم بود آنرا به وزير دفاع آمريکا مي دادند؟ تا به همين سادگي آنرا حمل کند بي آنکه لحظه اي به واهمه افتادن يا شکستن يا هر اتفاق ديگري برود.در آنصورت با چه بحراني در صحن شوراي امنيت سازمان ملل مواجه مي شديم.

از اين مباحث که بگذريم حتما مخالفان سياست هاي ما در منطقه آرام نيستند و در حال برنامه ريزي براي منافع خود هستند،بايد به نقش خودمان توجه کنيم.

آنچه مسلم است آمريکا و همپيمانانش به شدت در پي آن هستند تا در فضاي رواني ايران تاثير بگذارند.مي خواهند روند سرمايه گذاري در ايران که اندکي شتاب گرفته است را متوقف کنند. مي خواهند در دل مردم رعب ايجاد کنند و بازارهاي کشور را در هراس نا امني نگاه دارند. بايد مراقب بود و در دام نيفتاد.متاسفانه مسئولين وقت زيادي را صرف پاسخ دهي هايي مي کنند که بيشتر تاثير داخلي دارد تا خارجي.نه اينکه در قبال اين نمايش ها ساکت بنشينيم. اما نحوه پاسخ دهي ما و چگونگي برخورد مسئولين با اين گفته ها تاثير متفاوتي دارد.بخشي (و نه همه آن) از تلاطم هايي که در بازار ارز و طلا ايجاد شده است مربوط به همين احساس ناامني و ترس از سرمايه گذاري هاي بلند مدت است.تا فضاي کشور را به لحاظ سياسي امن و آرام نکنيم اقتصاد آنگونه که بايد شکل صحيح خود را بدست نخواهد آورد و هر روز در پي يک نمايش نامه ديگر بحراني تازه مي آيد. نمايش هايي که هدف آنها بيش از آنکه جنبه عملياتي داشته باشد جنبه رواني دارد.

دولت مردان بايد اين بازي را به گونه مناسبي مديريت کنند و مردم را نسبت به ترفندهاي دشمن آگاه سازند.

لينک اين خبر در:
روزنامه همبستگي